Η εικαστικός Μαρία Χατζηλάμπου είναι μια σύγχρονη καλλιτέχνιδα που το έργο της αποτελεί σημαντικό κομμάτι της εικαστικής ιστορίας της Φλώρινας. Σπούδασε Καλές Τέχνες στην Μεγάλη Βρετανία στο University of Central Lancashire, Preston. Αποφοίτησε το 1998 από το εργαστήριο της σπουδαίας βρετανίδας εικαστικού Lubaina Himid και συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές χρόνια αργότερα με αντικείμενο την Πολιτιστική Πολιτική και Ανάπτυξη, του τμήματος Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών στο Ανοιχτό Πανεπιστημίου Κύπρου. Έζησε στις Βρυξέλλες από όπου επέστρεψε στην Ελλάδα το 2010. Έκτοτε ζει στην Κοζάνη, πάντα ενεργή και δραστήρια. Η Μαρία Χατζηλάμπου είναι ενεργή εκπαιδευτικός από το 2000. Σήμερα είναι Σύμβουλος Εκπαίδευσης Καλλιτεχνικών Μαθημάτων, ΠΕ08 της Δ.Δ.Ε. Δυτ. Θεσσαλονίκης.

 

Από το 2000 έχει πραγματοποιήσει 15 προσωπικές εκθέσεις με πιο σημαντικές την έκθεση στην ευρωπαϊκή επιτροπή στις Βρυξέλλες το 2008 και στην γκαλερί J/M στο Λονδίνο το 2019. Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις. Έργα της βρίσκονται στη συλλογή της Ευρωπαΐκής επιτροπής, στο Μουσείο σύγχρονης τέχνης Φλώρινας, στο Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης καθώς και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές. Αναφορικά με το έργο της έχουν γράψει η ιστορικός τέχνης Μαρία Κενανίδου, η Δέσποινα Ευθυμίου, η Ελένη Κάρτσακα και η Χριστίνα Ματιάκη. Αναφορές και αφιερώματα έχουν γίνει στη δουλειά της τόσο σε περιοδικά και λευκώματα, όσο και σε βιβλία τέχνης. Το 2020, δημιούργησε την εικαστική ομάδα «Mc Art Space», με σκοπό την προώθηση νέων Ελλήνων καλλιτεχνών.

 

Το συγγραφικό και ερευνητικό της έργο περιλαμβάνει τα συγγράμματα με τίτλο:

«Χρωματιστά τραπέζια σε καμβά» 2023, «Η αξιοποίηση των εικαστικών στο γυμνάσιο» του 2022, «Τοπική ανάπτυξη και πολιτιστική κληρονομιά» της ίδιας χρονιάς, «Γρηγόρης Χατζηλάμπου» 2020, «Ο περίπατος μιας γραμμής» του 2009.

 

Η Μαρία Χατζηλάμπου είναι μια γνήσια εικαστική δημιουργός με ανεξάντλητη έμπνευση και ταλέντο. Παραγωγική και ανήσυχη, έχει αναπτύξει έναν ιδιαίτερο τρόπο έκφρασης που γίνεται εύκολα αντιληπτός στο έργο της. Οι πίνακες της χαρακτηρίζονται από την ποιητικότητα της μονοχρωμίας και την συμπύκνωση των συναισθηματικών υπαινιγμών μέσω της αφαίρεσης. Ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα, το έργο της θέλει να θέσει ερωτήματα στον θεατή και να αναπτύξει ταυτόχρονα μία πολύμορφη εικαστική γλώσσα που συνδέει το νου και την ψυχή.

​

​
​
 
​